نشرات زنده
دانلود اپلیکیشن اندروید دانلود اپلیکیشن اندروید
فارسی English عربي
2840
-
الف
+

صدیق برمک: ناگزیریم دردهای مردم افغانستان را به تصویر بکشیم

کارگردان موفق افغانستان گفت: متاسفانه درد مردم غذای سینمای کشور ما شده است.

«صدیق برمک» یک تن از کارگردانان مشهور و موفق افغانستان است که در16 سنبله 1341 خورشیدی در پنجشیرزاده شده ونخستین گام های سینمایی اش را هنگامی که شانزده سال داشت درآریانا فلم آغازکرد.

به گزارش آی فیلم2، وی تحصیلاتش را دررشته فلم سازی ازدانشگاه مسکو در سال 1366 به پایان رسانیده است.

صدیق برمک ازجمله کارگردانان و فلمسازان مشهورافغانستان است که توانسته با ساخت بهترین فلم هایی چون «دایره»،«دیوار»،«بیگانه» ،«اسامه» و «جنگ تریاک» که این 2 فلم ازساخته های بلند سینمایی برمک می باشد جوایز ملی وبین المللی را از آن خود کند.

فلم  «اسامه» نخستین اثر بلند سینمایی برمک است که پس از سقوط رژیم طالبان درافغانستان روی پرده رفت.

برمک در گفت و گو با خبرگزاری پرسش درپیوند با این موضوع که سینما چه طور به افغانستان راه یافت، گفت: مردم افغانستان نخستین بار با سینما در زمان حاکمیت «امان‌الله خان» و پس از سفر او به اروپا آشنا شدند‏.

این کارگردان مشهور افغانستانی ادامه داد: امان الله خان با خود پروژکتور سینما آورد و در نمایش روز استرداد استقلال افغانستان، سینمای بهاری پغمان و سپس سینمای کابل، ساخته شد که این دو سینما فلم های صامت فرانسوی، روسی و ایتالیایی، نمایش داده می‌شد.

برمک گفت: نخستین فلم افغانستانی در سال ۱۹۴۸ ساخته شد که ناشی از بحران داخلی بود، در این زمان چون انگلیس‌ها از شبه قارۀ هند بیرون شده بودند، هاشم خان که وابسته‌گی اقتصادی به آن‌ها داشت برای آرام کردن جامعه، فرصتی نسبی به رسانه‌ها، تیاتر و سینما  داد. تعدادی از هنرمندان در تیاتر معارف نمایشنامۀ انتقادی  ساختند که خشم وی را به هم‌راه داشت و باعث بسته شدن تیاتر شد.

او ادامه داد: پس از آن ظاهر شاه به ساخته شدن فلم هایی دربارۀ زندگی و سفرهایش علاقه‌مند شد. به همین دلیل بخش عکاسی و فلم برداری در چوکات ریاست مطبوعات بر پا گشت. فلم هایی را که این بخش می‌ساخت به امریکا یا کشورهای دیگر می‌بردند تا به‌روز شده و دوباره به افغانستان آورده شود. این روند شش ماه را در بر می‌گرفت.

برمک در پایان این مصاحبه با اشاره به اینکه سینمای افغانستان ناگزیر است به  مسایل دردناک بپردازد، گفت: دردها قصه‌ها را می‌آفرینند و قصه‌ها سینما را. من به عنوان یک انسان رنج می‌برم که درد مردم، غذای سینمای ما شده است. ولی ناگزیریم، باید این دردها را بیان کنیم. در غیر آن رسالت خود را انجام نداده‌ایم.

ب م

نظر شما
ارسال نظر